Tarih bu türlü yazılmaz!
Mehmet Korkmaz
3 min read
Kulüp ekipleriyle kupa koleksiyonu yapan Türk voleybolu, A Ulusal Ekip düzeyinde kürsü göremiyor…
Kadın Voleybol Ulusal Takımı’nın Dünya Şampiyonası’ndaki hayal kırıklığından sonra bayan basketbolunun (adı bende saklı) işçilerinden biri aradı: “Voleybolcular biraz fazla büyütülüyor. Biz de 2 olimpiyat gördük, onlar da… En az onlar kadar başarılıyız.”
Haklılık hissesi var… Bayan voleybolunun bayan basketbolundan tek artısı, Avrupa ikinciliği sayısının bir fazla olması.
Üç ana ekip sporunda, A ulusal düzeyinde, üç büyük turnuvada hiç altın madalyamız yok. En yeterli derecemizi erkek basketbolunda 2010’da dünya ikincisi olarak elde ettik.
Spor ülkesi olmadığımız (ve bu başla olamayacağımız) için lakin uygun bir nesil yakalarsak büyük turnuvalara gidebiliyoruz. Unutulmasın; sistemsiz Türkiye’nin en değerli muvaffakiyetlerinin altında, yakaladığımız bu takımlarının imzası var. Elimizdeki oyuncu kalitesi olağan ki belirleyici lakin turnuvalarda devreye antrenörlük, deneyim, kadro kimyası, yıldız faktörü, biraz da talih giriyor. Basketbol ve voleyboldaki 4 Avrupa ikinciliği, final sendromu yaşadığımızı da gösteriyor.
Kadın voleybolundaki hayal kırıklığına gelince… Kulüp kadrolarının tarihi muvaffakiyetleri (uluslararası 23 kupa) herkesi yanılttı, beklentileri arttırdı kuşkusuz. Abartı değil: Dünyanın en yeterli voleybolcuları oynadı, oynuyor, oynayacak ligimizde… Dünyanın en güçlü kulüp kadrolarından üçü bizde… Bu ekiplerin yıldızları kim?
Dünya Şampiyonası’nda madalya maçlarına giden çeyrek ve yarı finallerden örnekler vereyim: Boskovic 36, 33… Gabi 25, 20… Egonu’yu da ekleyelim: 29, 30… Bu üçü; altın, gümüş, bronz aldı; birinci ikisi düş ekibe girdi; biri ‘MVP’ oldu…
Bizim kulüpleri üste taşıyanlar (veya taşıyacak olanlar) dünya yıldızları değil mi? Hem bizim Ulusal Takımımız’ı hem de kulüp ekibini taşıyan kaç oyuncu var? Kaç oyuncumuz kulüp ekiplerinde yedek? Dünya çapında kaç yıldızımız var?
Bir parantez açıp, Mart 2019’daki yazımdan alıntı yapayım: Neslihan’ın, Gözde’nin boşluğunu nasıl dolduracağız diye baş yorarken Melissa Vargas’ın A Ulusal Ekip için devşirilerek Türk yapılması herkesi mutlu edebilir ama… Aman dikkat! Kulüpler de gençler de geleceği düşünsün…
Geldiğimiz nokta? Neden olmadı, olmuyor? Turnuva istikrarı yakaladık fakat neden sınıf atlayamıyoruz? Gücümüz mü bu kadar? 2023’te oynayacak Vargas kâfi mi? Yoksa Carutasu’yu mu bekleyelim?
Bu soruların karşılığını bulmak için; klavye kahramanlarının toplumsal medyadaki aptalca taarruzları dikkate alınmadan; voleybolun, tıpkı basketbol üzere masaya yatırılması koşul.
Mehmet Bedestenlioğlu ile dünya altıncılığı, Deniz Esinduy ile Avrupa ikinciliği gördü bu ülke… Son periyotta tarih yazmışlığımız yok!
Sayamadıklarım kusura bakmasın… Esra, Bahar, Hasret, Pelin, Çiğdem, Gülden, Seda, Neslihan, Beğenilen, Eda, Naz, Neriman, iki Gizem; idol oldu genç kızlara… Şimdikiler ve daha sonra gelecekler, magazin işlerle değil, sporda yaptıklarıyla idol olsun!
ÜÇ EKİP SPORUNDA NE YAPTIK?
FUTBOL ERKEK
- Olimpiyat: A Ulusal Değil
- Dünya Kupası: İştirak 2, en yeterli derece 3
- Avrupa Şampiyonası: İştirak 5, en uygun derece 4
BASKETBOL ERKEK
- Olimpiyat: İştirak 2, en yeterli derece 21
- Dünya Şampiyonası: İştirak 5, en güzel derece 2
- Avrupa Şampiyonası: İştirak 25, en güzel derece 2
BASKETBOL KADIN
- Olimpiyat: İştirak 2, en yeterli derece 6
- Dünya Şampiyonası: İştirak 2, en güzel derece 4
- Avrupa Şampiyonası: İştirak 9, en düzgün derece 2
VOLEYBOL ERKEK
- Olimpiyat: Yok
- Dünya Şampiyonası: İştirak 4, en güzel derece 11
- Avrupa Şampiyonası: İştirak 11, en güzel derece 10
VOLEYBOL KADIN
- Olimpiyat: İştirak 2, en yeterli derece 5
- Dünya Şampiyonası: İştirak 5, en güzel derece 6
- Avrupa Şampiyonası: İştirak 15, en düzgün derece 2 (2 kez)
Devrim Demirel
